Verlies en conflict: communicerende vaten
Hoewel verliezen en conflicten verschillende entiteiten zijn, hebben ze veel overeenkomsten als we kijken naar de wijze waarop zij zich ontrollen en de effecten die ze veroorzaken. Substantiële verliezen en conflicten ontregelen. Bovendien zijn vrijwel alle verliezen en conflicten ongewenst en komen ze niet zelden onaangekondigd, waardoor ze ons vaak overvallen. De grootste overeenkomst tussen verliezen en conflicten is dat iedereen er in zijn leven mee wordt geconfronteerd en zich ertoe moet verhouden. Daarnaast zijn verliezen en conflicten onderling sterk verbonden. Voor veel mensen is de angst voor bijvoorbeeld het aangaan van een conflict verbonden met de angst voor het verlies dat het conflict mogelijk kan teweegbrengen. Werknemers zijn doorgaans parlementair in de omgang met hun leidinggevenden; niet alleen omdat zij zo dol zijn op hun leidinggevenden, maar vaak omdat zij bang zijn dat een stevige confrontatie met hun leidinggevende mogelijk tot verlies van hun positie of baan kan leiden. In gezinnen waarin iedereen zich veilig voelt, kan daarentegen vaak wel een ‘robbertje gevochten’ worden, omdat er weinig tot geen angst bestaat dat een conflict een blijvende breuk tot gevolg heeft. Er zijn weinig sociale eenheden waarin een mens zich zo veilig voelt als in zijn eigen gezin.
Een ernstig verlies kan ook de opmaat zijn tot een conflict. Als een ander geheel of gedeeltelijk verantwoordelijk is of verantwoordelijk kan worden gesteld voor een verlies, dan is er een aanzienlijk risico dat dit tot een conflict leidt. De ouders wiens kind doodgaat tijdens de operatie kunnen de arts als ‘dader’ aanwijzen en daarmee is er een grote kans dat de arts en de ouders met elkaar in conflict raken. Zelfs in tijden van crisis zal degene die zijn baan verliest het zijn leidinggevende verwijten dat deze niet zijn collega, maar hem heeft voorgedragen voor ontslag.